Belmond Alouette – z Carcassonne do Béziers

Goście wchodzą na pokład ekskluzywnej barki Belmond Alouette, gdzie załoga wita ich szampanem. Później, wieczorem, ucztują kosztując regionalnych specjałów.

Goście wybiorą się na zwiedzanie Carcassonne, największej średniowiecznej twierdzy w Europie.

Najstarsze ślady osadnictwa w regionie sięgają 3,5 tyś lat p.n.e., jednak wzgórze Carsac stało się ważnym punktem handlowym około VI w. p.n.e. Wtedy to celtyckie plemię Wolków stworzyło tu ufortyfikowane oppidum. Około 100 roku p.n.e. Rzymianie docenili strategiczne położenie miasta i wzmocnili fortyfikacje zakładając tu kolonię Julia Carsaco. Dolne części północnych murów to pozostałości po galo-rzymskich fortyfikacjach. W 462 roku Rzymianie oficjalnie oddali Septymanię królowi Wizygotów Teodorykowi II, który zajął Carcassonne dziewięć lat wcześniej. W 508 r. Wizygoci odparli atak Franków i dopiero w 725 r. Arabowie zajęli miasto. W 1067 r., poprzez małżeństwo z Ermenegardą, siostrą hrabiego Carcassonne, twierdza stała się własnością Raimonda Bernarda Trencavela, wicehrabiego Albi i Nîmes. W 1096, papież Urban II pobłogosławił kamień węgielny pod budowę nowej katedry. Carcassonne stało się słynne w trakcie XIII krucjaty wysłanej do zduszenia katarskiej herezji. W sierpniu 1209 r. armia legata papieskiego, opata Arnauda Amalrica zmusiła mieszkańców do poddania twierdzy. Wicehrabia Raymond-Roger de Trencavel został uwięziony w trakcie negocjacji warunków poddania, ale zmarł w tajemniczych okolicznościach trzy miesiące później we własnych lochach. W 1247 Carcassonne poddało się koronie Francji i stało się fortem granicznym pomiędzy Aragonią i Francją. W 1659 r. na mocy Traktatu Pirenejskiego prowincja Roussillon została przekazana Francji i Carcassonne straciło znaczenie militarne, pozostając do końca XVIII w. ważnym centrum gospodarczym.

Po zwiedzaniu miasta goście wrócą na pokład swojej ekskluzywnej barki na popołudniowy rejs do Trèbes.

Poranek goście spędzą albo relaksując się na pokładzie, albo wędrując pieszo lub na rowerze ścieżką do holowania barek. Po obiedzie goście jadą do Minerve, starożytnej wioski wznoszącej się na klifie ponad winnicami. Tu odkryją ruiny zamku, zdobytego niegdyś przez Szymona de Montfort. Goście zatrzymają się później w Peyriac-Minervois na degustację wina.

Po powrocie serwowana jest kolacja, podczas gdy luksusowa barka cumuje w uroczej wiosce Trèbes.

Goście odwiedzą barwne poranne targowisko w Narbonne by wraz z szefem kuchni wybrać składniki na kolację. Przy okazji mogą podziwiać architekturę miasta, ocienione bulwary i nabrzeże rzeki. Narbonne zostało założone w 118 r. p.n.e. przez Rzymian jako Kolonia Narbo Martius. Leżało na skrzyżowaniu rzymskich Via Domitia z Via Aquitania. W XII wieku dwór Ermenegardy z Narbonne stał się centrum wydarzeń kulturalnych i to właśnie tutaj pojawili się trubadurzy i idea dworskiej miłości. Niestety w XIV wieku miasto gwałtownie straciło na znaczeniu. Widać to najlepiej w niezwykłym zabytku, jakim jest katedra Narbonne. Ambitny projekt budowy jednej z najwyższych i największych we Francji katedr nigdy nie został ukończony. Miasto zachowało mury obronne z V wieku. Obiad goście zjedzą w fantastycznym bistro obok targowiska, a następnie barka pożegluje do Le Somail.

Goście zwiedzają cysterskie opactwo Fontfroide założone w 1093 r. przez Emeryka I, wicehrabiego Narbonne. W 1144 r. opactwo przyjęło regułę cysterską. W XIII w. uczestniczyło w brutalnej krucjacie papieża Innocentego III przeciwko Katarom. Zmiany prawne we Francji w 1901 r. ostatecznie zmusiły mnichów do opuszczenia kraju, a same budynki opactwa, mające ogromną wartość historyczną przeszły w ręce prywatne w 1908 r. W drodze powrotnej goście zatrzymają się w Château Auris na degustację wina. Po obiedzie żeglujemy dalej do Capestang.

Luksusowa barka płynie dalej do Béziers, a następnie zapraszamy gości do odwiedzenia Oppidum d’Ensérune, osady na wzgórzu wzniesionej przed czasami Imperium Rzymskiego. Osada była w sposób ciągły zamieszkała przez 700 lat aż do I w. n.e. Ze wzgórza rozciąga się widok na niezwykłe pola Montady – dawne bagna, które zostały osuszone za pomocą promieniście rozchodzących się kanałów melioracyjnych, łączących się centralnie w owalnej depresji, skąd rurami ułożonymi w XIII wieku woda odprowadzana jest kilka kilometrów na południe. Goście zatrzymają się również w lokalnej winnicy na degustację. Po powrocie na barkę na obiad resztę popołudnia goście spędzą relaksując się i podziwiając piękno Kanału Południowego. Gdy zapadnie noc szef kuchni zaprosi gości na ostatnią, galową, kolację.

Rankiem goście delektują się ostatnim śniadaniem podanym na pokładzie, po czym załoga żegna się z nimi wraz z zakończeniem luksusowego rejsu.