Northern Belle – zamek i ogrody Alnwick w Nortumberlandii

Pierwsze części zamku ok. 1096 r. wzniósł Yves de Vescy, baron z Alnwick. Beatrix de Vesci, córka Yves de Vescy, poślubiła Eustachego Fitz Johna, strażnika Chestershire i Knaresborough. Dzięki małżeństwu stał się on właścicielem hrabstw Malton i Alnwick. Pierwsze wzmianki o zamku pochodzą z 1136 r., kiedy został zdobyty przez króla Dawida I Szkockiego. Był następnie oblegany w 1172 r. i 1174 r. przez Wilhelma I Lwa, króla Szkocji. Jego zewnętrzne mury zostały zajęte podczas bitwy pod Alnwick. Eustachy de Vesci, władca Alnwick, został oskarżony o spiskowanie przeciwko królowi Janowi w 1212 roku, który nakazał zburzenie zamku Alnwick. Na szczęście instrukcje króla nie zostały wykonane. W XIII w. zamek wszedł w posiadanie rodziny Percy, hrabiów (earlów) i późniejszych książąt Nortumbrii. Henry de Percy, 1. hrabia Nortumbrii, rozpoczął rozbudowę niewielkiego kamiennego zamku. Jego syn (także Henry), kontynuował program rozbudowy, przekształcając Alnwick w potężną fortecę na anglosaskiej granicy. Rodzina Percy była potęgą północnej Anglii. Henry Percy, pierwszy hrabia Nortumbrii (1341-1408), zbuntował się przeciw królowi Ryszardowi II i pomógł go zdetronizować. Hrabia zbuntował się później przeciwko królowi Henrykowi IV, jednak po pokonaniu hrabiego w bitwie pod Shrewsbury, król ścigał go na północ aż do Alnwick. Zamek poddał się pod groźbą bombardowania w 1403 r. Choć podczas Wojny Dwóch Róż zamki rzadko brały udział w bitwach, Alnwick był jednym z trzech zamków zajętych przez wojska Lancasterów w 1461 i 1462 roku. W następnych latach i wojnach zamek był często oblegany, przechodząc z rąk do rąk. Błogosławiony Thomas Percy, 7. hrabia Nortumbrii, (1528-1572), poprowadził Powstanie Północy, nieudaną próbę katolickiej szlachty z północnej Anglii, którego celem było usunięcie królowej Elżbiety I Tudor i wprowadzenie na tron Marii I Stuart, królowej Szkotów. Po upadku Powstania Północy Thomas uciekł do Szkocji, gdzie został schwytany przez hrabiego Mortona. Po trzech latach został sprzedany rządowi angielskiemu za dwa tysiące funtów, przetransportowany do Yorku, a 22.08.1572 r. publicznie ścięty za zdradę. Od tego czasu zamek Alnwick pozostał niezamieszkany aż do drugiej połowy XVIII w., kiedy Robert Adam przeprowadził na zlecenie Hugh Percy’ego, 1. Księcia Nortumbrii przebudowę zamku. W XIX w. Algernon Percy, 4. książę, który nie przepadał za bajkowo gotyckim stylem zamku oraz innymi problemami, powstałymi w wyniku prac konserwatorskich podjętych przed stuleciem, zatrudnił architekta Anthony’ego Salvina, który przywrócił bardziej autentyczny wygląd średniowiecznej twierdzy granicznej elewacjom zamku. We wnętrzach Algernon wybrał jednak bogaty styl włoskich pałaców. Obok zamku Jane Percy, Księżna Nortumbrii, założyła formalny ogród wokół kaskadowej fontanny. Zaprojektowany został przez Jacquesa Wirtza i Petera Wirtza. Jego pierwsza część został otwarta w 2001 r. W 2004 r. otwarto duży kompleks domów na drzewie, w tym kawiarnię. W 2005 r. dodano tematyczny ogród z kolekcją trujących roślin, w tym takich, jak konopie indyjskie i mak lekarski.

Podróż rozpoczyna się doskonałym posiłkiem wraz z podaniem brunch na elegancko zastawionych stołach.  Idealnie białe obrusy, doskonała chińska porcelana i lśniące kryształy tworzą scenę dla gastronomicznych pyszności podawanych przez stewardów w liberiach. Goście mają czas na podziwiać detale zabytkowych wagonów, których wykończenie przywołuje atmosferę pociągów „Belle” z lat 30. XX w. Podróżni mogą zrelaksować się w obszernych fotelach, w trakcie, gdy stewardzi zajmują się ich potrzebami, a za oknami przewijają się piękne krajobrazy.

Po przybyciu do Alnmouth podróżni odbędą krótką przejażdżkę autokarem do zamku Alnwick. Na miejscu goście spędzą popołudnie zwiedzając przepiękne historyczne pokoje zamku, mogą wybrać się na jedną z wielu wystaw muzeum lub wybrać się na spacer po pięknych ogrodach wokół zamku. Niezależnie, czy są miłośnikami historii, fanami Harrego Pottera, kinomaniakami czy miłośnikami ogrodów każdy z gości znajdzie tu coś dla siebie.

Następnie autokar odwiezie podróżnych do pociągu, gdzie są witani lampką szampana. Jest czas na rozmowy o przeżyciach minionego dnia przy pięciodaniowym, wykwintnym obiadem podawanym w towarzystwie win wybranych przez naszego someliera. Gdy pociąg rusza w drogę powrotną jest także czas na spacer po innych wagonach i podziwianie ręcznie wykonane mozaiki i malowidła.